W ostrym porannym słońcu
błyskała złoceniami
fala nią kołysała
jak dziewczyna biodrami.
Niczym ogar na smyczy
który rwie się na łowy
cumę szarpała mocno
jak koń co ma narowy.
Bryza grała na wantach
z szotami się droczyła
jak więzień o uwolnieniu
o wypłynięciu marzyła.
Zerwała się znienacka
jak ptak gdy go coś spłoszy
piersią wodę przecięła
kil przeszedł dreszcz rozkoszy.
Jak kreacją na balu
żagli bielą błysnęła
ślad na wodzie pozostał
w siną dal popłynęła.
IDOL